آپارتمان نشینی در تهران- هر آنچه که باید بدانید

آپارتمان نشینی اکنون پدیده‌ای است که به ویژه در کلان‌شهری نظیر تهران به وفور دیده می‌شود. مجتمع‌های مسکونی و آپارتمان‌هایی که از دل زمین سخت سر برآورده‌اند، همگی ساکنینی در خود جای داده‌اند که می‌خواهند در کنار یک‌دیگر یک زندگی آرام و متمدن را به دور از تنش‌ها و مشکلات رایج تجربه کنند. آن‌چه که موجب ایجاد این آرامش می‌شود، رعایت برخی بایدها و نبایدها در زندگی آپارتمان نشینی است که اکثر این موارد برآمده از احترام به حقوق دیگران و رعایت آداب اجتماعی هستند.

در این میان و به منظور نظارت بر این قوانین، مدیر ساختمان موظف است نهایت تلاش خود را در راستای حفظ نظم ساختمان به کار گیرد. وظایف محول بر دوش او فراوان‌اند و نیازمند پیگیری‌های بسیاری هستند. آن‌ها از هر ابزاری که بتواند در این خدمت‌رسانی کمک‌شان کند استقبال می‌کنند. اپلیکیشن مدیریت ساختمان آی بیل دینگ، تمام آن چیزی است که مدیران ساختمانی برای تسهیل در امور خود به آن نیاز دارند. با توجه به امکانات کارآمد و مفید این اپلیکیشن، دغدغه‌ی مدیران ساختمان و ساکنین در مورد مسائل و امور مرتبط با ساختمان کم‌رنگ می‌شود و همین امر باعث می‌شود مدیران امور خود را با دقت بیشتری انجام دهند و از زمان خود به شکلی کاملا مفید و موثر بهره ببرند.

تعریف آپارتمان و آپارتمان نشینی

آپارتمان یکی از انواع ملک‌های مسکونی است که در قیاس با خانه‌های ویلایی (حیاط ‌دار) قدمت کمتری دارد. در حقیقت این نوع ملک از غرب کره‌ی زمین وارد فرهنگ شرقی ما شد و به مرور و به دلیل صنعتی شدن و افزایش جمعیت و به ویژه در پی رشد مهاجرت از روستا به شهرها رواج پیدا کرد. در میان تمام شهرهای ایران، میزان آپارتمان نشینی در تهران به دلیل پایتخت بودن و وسعتش، از سایر شهرها بیشتر است. اکنون آپارتمان‌ها در متراژها و طبقه‌های مختلفی ساخته می‌شوند و هرکدام ممکن است امکانات متفاوتی داشته باشند.

آن‌چه که بدیهی و مسلم به نظر می‌رسد، تفاوت زندگی در آپارتمان و خانه‌های شخصی است. این امر بیشتر به رعایت قوانین و مقرراتی مربوط است که در خانه‌های شخصی اثری از آن‌ها نیست (مانند پرداخت حق شارژ).

تفاوت آپارتمان نشینی با زندگی در خانه‌های شخصی

آپارتمان با خانه‌های سنتی ایرانی تفاوت‌های عمده‌ای دارد. مهم‌ترین تفاوت آن عدم وجود حیاط است؛ مسئله‌ای که در آغاز موجب مخالفت بسیاری از افراد با آپارتمان نشینی بود. درست است که آپارتمان‌ها هم دارای محوطه و یا فضای سبز هستند، ولی این محوطه با حیاط یک خانه‌ی ویلایی متفاوت است. مشخص است که محوطه‌ی آپارتمان برای استفاده‌ی عموم در نظر گرفته شده است و از همین رو باید در بهداشت و نظافت و نگهداری آن کوشید. نه تنها محوطه، بلکه سایر مواردی که به صورت عمومی در اختیار ساکنین ساختمان قرار می‌گیرد، باید به شیوه‌ای کاملا صحیح و قانونی مورد استفاده قرار بگیرد. این موارد نخستین تفاوت خانه‌های شخصی با آپارتمان‌ها هستند.

برای بیان تفاوتی دیگر میان زندگی در آپارتمان و خانه‌های شخصی، خانواده‌ای را در نظر بگیرید که دارای دو فرزند کوچک هستند و در یک منزل شخصی که سه اتاق خواب دارد سکونت دارند. این دو کودک صبح تا شب مشغول بازی و شیطنت هستند، سروصدا می‌کنند، با هم دعوا می‌کنند و صدای گریه‌شان به گوش می‌رسد. از آن‌جا که در آن خانه‌ی شخصی، تنها همین خانواده ساکن هستند، والدین آزادی عمل بیشتری دارند و بچه‌ها نیز در فشار کمتری هستند. حال همین خانواده را در یک آپارتمان یک یا دو‌خوابه تصور کنید. کافی است سر و صدای بچه‌ها کمی بیشتر از میزان معمول شود و آن‌گاه مادر یا پدر خانواده باید تمام تلاش خود را بکنند که فرزندانشان مخل آسایش باقی افراد ساکن در آن طبقه و ساختمان نشوند.

یا به عنوان مثالی دیگر برای بیان این تفاوت‌ها، بیایید سری به یک مهمانی در خانه‌ای شخصی بزنیم. صاحب‌خانه صندلی‌ها را در حیاط چیده است و یک دورهمی عالی را برای امروز در نظر گرفته است. او با فراغ بال به پذیرایی از میهمانان می‌پردازد و خیالش از بابت برگزاری چنین مهمانی‌هایی در خانه‌ی خود راحت است. (هرچند در هر صورت باید حقوق همسایگی را رعایت کرد و حتی در خانه‌های شخصی نیز این امر مطرح است. منتهی به دلیل تفاوت در ساختار آپارتمان‌ها و خانه‌های شخصی، میزان پرداختن به این امر کمی متفاوت است.) اما زندگی در آپارتمان چنین امکانی به ساکنین نمی‌دهد که بدون کسب اجازه از سایر افراد حاضر در آپارتمان به برگزاری مهمانی‌های بزرگ‌ بپردازند. در حقیقت آن‌چه که موجب بروز تفاوت میان این دو سبک زندگی می‌شود، توجه به این امر است که زندگی کردن در یک آپارتمان، نیازمند رعایت مواردی است که شاید در زندگی در خانه‌ای شخصی چندان به چشم نمی‌آیند.

 مزایا و معایب آپارتمان نشینی

با توجه به آن‌چه که تاکنون گفته شد، شاید برای برخی این تصور غلط پدید آمده باشد که آپارتمان نشینی سراسر عیب است. باید گفت که چنین نگرشی به طور قطع، دور از انصاف است و نباید از جنبه‌های مثبت سکونت در آپارتمان چشم‌پوشی کرد. در ادامه به چند نمونه از این مزایا و معایب خواهیم پرداخت.

مزایای زندگی در آپارتمان

1. نگهداری و تعمیرات: رسیدگی به این مسائل بیشتر بر عهده‌ی مدیر ساختمان است. در حالی‌که اگر مالک یک خانه‌ی ویلایی بودید، باید زمان زیادی را برای رسیدگی به این امور اختصاص می‌دادید.

2. امکانات و تسهیلات رفاهی: امکاناتی که ممکن است در خانه‌های شخصی کمتر پیدا کنید، در آپارتمان‌ها به آسانی یافت می‌شوند. اتاق جلسات، استخر، محل بازی بچه‌ها، فضای سبز و پارکینگ مسقف از جمله مواردی است که در آپارتمان‌ها به عنوان مزایا و امکانات رفاهی در نظر گرفته شده‌اند.

3. مناسب برای زندگی مجردی: فضای کوچک آپارتمان برای افرادی که قصد تنها زندگی کردن را دارند گزینه‌ی بسیار مطلوبی به نظر می‌رسد.

4. قبوض انرژی و سایر موارد: هزینه‌ی مربوط به سرمایش و گرمایش در آپارتمان‌ها در مقایسه با ملک شخصی کمتر است و همین امر یکی از مزایای آپارتمان نشینی به حساب می‌آید.

معایب زندگی در آپارتمان

1. فضای زندگی کوچک‌تر: همان‌گونه که این ویژگی برای زندگی افراد کم‌جمعیت یک مزیت به حساب می‌آید، برای برخی عیب محسوب می‌شود. اصولا زندگی در آپارتمان برای خانواده‌هایی که پرجمعیت هستند و رفت‌و‌آمد زیادی دارند، گزینه‌ی چندان مناسبی به شمار نمی‌رود.

2. حریم خصوصی: این مورد در خانه‌های ویلایی هم وجود دارد اما آن‌چه که در خانه‌های شخصی از آن با نام حریم خصوصی یاد می‌شود با آن‌چه در آپارتمان‌ها وجود دارد متفاوت است. این امر به این دلیل است که تعداد افرادی که در یک آپارتمان زندگی می‌کنند بیشتر از ساکنین یک خانه‌ی شخصی هستند.

3. سروصدا: درست به همان دلیلی که در بالا اشاره شد و به دلیل حضور افراد زیادی در مجتمع‌های آپارتمانی، طبیعی است که سروصدا نیز بیشتر خواهد بود.

4. شخصی‌سازی: اما شاید این مورد را بتوان یکی از مهم‌ترین معایب آپارتمان‌ نشینی تلقی کرد. زمانی که بخواهید تغییری انجام دهید، نیازمند اخذ مجوزهای لازم و هماهنگی با برخی نهادهای مرتبط هستید و در این خصوص محدودیت بیشتری نسبت به خانه‌های شخصی وجود دارد.

قوانین آپارتمان نشینی

اگر بخواهیم در مورد قوانین سکونت در آپارتمان صحبت کنیم، باید به نکات فراوانی در این زمینه اشاره کنیم. اما بد نیست به اختصار به چندین مورد مهم‌تر بپردازیم. مواردی که رعایت آ‌ن‌ها اصلا کار سختی نیست و موجب برقراری امنیت و ایجاد محیطی آرام خواهد شد.

از جمله مهم‌ترین قوانین آپارتمان نشینی باید به رعایت حقوق افراد و حفظ حریم شخصی اشاره کرد. این امر موجب می‌شود ساکنین بتوانند با آسایش و به دور از تنش و درگیری کنار هم زندگی کنند.

هم‌چنین مواردی نظیر پرداخت به‌موقع قبوض و حق شارژ، مشارکت در تصمیمات جمعی برای انجام تعمیرات یا تغییرات، حفظ نظافت آپارتمان، توجه به ساعات ورود و خروج و پرهیز از ایجاد مزاحمت، همگی مواردی هستند که جزو اصول اولیه‌ی آپارتمان نشینی به شمار می‌روند.

به طور کلی اگر هر یک از ساکنین نسبت به محل سکونت و سایر افراد احساس مسئولیت کند، آپارتمان که نمونه‌ی کوچکی از جامعه است به بهشتی دلنشین تبدیل خواهد شد.

نحوه‌ی انتخاب مدیر ساختمان

بی‌شک همگان از اهمیت مدیر ساختمان آگاه‌اند و وجود او را در ساختمان امری حیاتی می‌دانند. ساختمان بدون مدیر دچار مشکلات فراوانی خواهد شد و عملا امکان‌پذیر نیست. ساختمانی که پر از ساکنین زیادی است قطعا نیازمند فرد یا افرادی است که به امور مرتبط با ساختمان رسیدگی کند و بر نحوه‌ی اجرای قوانین ساختمان نظارت داشته باشد. همین امر است که ساکنین را ملزم به انتخاب مدیرانی برای ساختمان می‌کند.

به همین منظور و طبق تصمیم مالکان ساختمان، فردی به عنوان مدیر انتخاب خواهد شد. مالکین هر یک از واحدها با تشکیل یک مجمع‌، به تصمیم‌گیری درباره‌ی مسائل مهم ساختمان می‌پردازند. آن‌ها می‌توانند در این مجمع یکی از اعضای ساختمان یا فردی خارج از آن را به عنوان مدیر انتخاب کنند. مدیر ساختمان طبق اکثریت آرا در این مجمع انتخاب می‌شود و وظایف او نیز مشخص خواهد شد.

 وظایف و اختیارات مدیر ساختمان

پس از انتخاب مدیر، مسئله‌ای که بسیار مهم است، تعیین وظایف و اختیارات اوست. در وهله‌ی اول مدیر یا مدیران وظیفه دارند تا تصمیمات اتخاذ شده توسط اعضای مجمع عمومی را که متشکل از مالکان است اجرا کنند. مهم‌ترین وظیفه‌ی یک مدیر ساختمان را می‌توان نظارت و رسیدگی به امور مختلف مرتبط با ساختمان دانست.

مدیر موظف است که مبالغ مربوط به قبوض، حق شارژ و هرگونه مبلغ جانبی را به اطلاع ساکنین برساند. هم‌چنین باید مبالغ مذکور را جمع‌‌آوری و بدهی‌ها و قبوض را تسویه نماید. از دیگر وظایف مدیر می‌توان به ابلاغ تصمیمات اتخاذ شده در جلسات به افراد غایب، اخطار به بدهکاران و قطع خدمات آن‌ها در صورت سر باز زدن از پرداخت،‌ رسیدگی به اختلافات میان ساکنین، نظارت بر وظایف سرایدار، توجه به بهداشت محیط، بررسی تاسیسات و هم‌چنین رسیدگی به تخلفاتی نظیر تغییر یا تخریب ساختمان اشاره کرد.

شاید این کارها به نظر آسان بیاید اما در عمل نیازمند صرف زمان و انرژی بسیاری است. اپلیکیشن آی بیل دینگ می‌تواند به عنوان دستیار مدیر ساختمان، امور مرتبط با او را آسان کند و روند انجام آن‌ها را تسریع بخشد. به این صورت می‌توان از طریق این اپلیکیشن مبالغ را پرداخت کرد؛ مبالغی که در اپلیکیشن ثبت خواهند شد. اطلاع‌رسانی‌ها نیز از طریق این اپلیکیشن آسان‌تر خواهد بود و مدیریت پرداختی‌ها بدون خطا صورت خواهد گرفت.

 حق شارژ ساختمان شامل چه مواردی می شود؟

پیش از این چندین مرتبه به حق شارژ اشاره کردیم. شاید این مفهوم برای برخی گنگ و نامفهوم باشد. آپارتمان نشینی مانند زندگی در خانه‌ی شخصی هزینه‌هایی دارد. منتهی میان این دو مفهوم تفاوتی وجود دارد و آن این است که در یک ساختمان، این هزینه‌ها مشترک هستند و از همین رو همگان در پرداخت آن سهیم‌اند. به مجموعه‌ی این هزینه‌های مشترک، حق شارژ گفته می‌شود. این هزینه‌های اشتراکی می‌تواند شامل قبوض آب و برق و گاز و هم‌چنین هزینه‌ی تعمیرات و نگهداری مشاعات ساختمان باشد. این مبلغ به صورت ماهانه توسط ساکنین پرداخته می‌شود و مدیر ساختمان وظیفه‌ی جمع‌آوری وجوه را به عهده دارد که البته کار چندان آسانی هم به حساب نمی‌آید. چرا که برخی از ساکنین در پرداخت حق شارژ خود چندان هم سر موعد عمل نمی‌کنند. حق شارژ مبلغی است که بر اساس فاکتورهای مختلفی تعیین می‌شود. مبلغ قبوض گاز و برق و … مواردی از این دست، به میزان متراژی که مالک در آن سکونت دارد بستگی دارد. البته این مورد برای ساختمان‌هایی است که کنتور جدا ندارند و سهم هر واحد باید توسط مدیران ساختمان مشخص شود. اما برخی هزینه‌ها مانند تعمیر و سرویس تاسیسات گرمایشی و سرمایشی و سایر تجهیزات، فارغ از مساحت، میان ساکنین به صورت مساوی تقسیم می‌شود. مبلغ شارژ از جمله مواردی است که توسط مجمع عمومی مالکان قابل افزایش و تغییر است.

آیا واحد های خالی باید شارژ پرداخت کنند؟

شاید این سوال برای بسیاری پیش بیاید. پاسخ این پرسش در قوانین مربوط به آپارتمان نشینی بیان شده است. برخلاف آن‌چه که ممکن است بسیاری از ما تصور کنیم، قانون در این مورد تصریح می‌کند که پرداخت هزینه‌های مشترک ساختمان فارغ از اینکه کسی در آن سکونت دارد یا خیر الزامی است. طبیعی است که این هزینه‌ها شامل قبوض مصرفی نخواهد شد. چرا که خانه‌ای که خالی از سکنه باشد، هیچ انرژی‌ای نیز در آن به مصرف نخواهد رسید. اما سایر هزینه‌ها مانند نگهداری تاسیسات، تعمیر آسانسور و یا ایزوگام کردن پشت‌بام و حتی بیمه‌ی ساختمان، مواردی هستند که باید توسط مالک پرداخت شوند.

تخلفات مدیر ساختمان براساس قوانین مدیریت ساختمان

تا کنون هرکجا که از مدیر ساختمان نامی به میان آمد، از اهمیت حضور او و هم‌چنین دشواری و تعدد وظایف او گفتیم. به این فکر کنید که اگر مدیران ساختمان از وظایف خود تخطی کنند و مرتکب تخلف شوند، چه اتفاقاتی خواهد افتاد. اصلا به این نکته توجه کرده‌اید که این تخلفات شامل چه مواردی است؟‌ برای آگاهی از تخلفات مدیر ساختمان باید نگاهی به لیست وظایف و اختیارات او انداخت. هرکدام از مواردی که در حوزه‌ی اختیارات او باشد و تخلفی در آن موارد صورت گیرد، می‌تواند منجر به اخطار و یا عزل مدیر شود. از مهم‌ترین وظیفه‌ی یک مدیر که اداره و مدیریت ساختمان است گرفته تا رسیدگی به امور مالی و پرداخت‌ها، همه می‌توانند زمینه‌ای برای تخلفات او باشند. برای مثال ممکن است مدیر مبالغ پرداختی ساکنین را برای مصارف شخصی استفاده کند. یا حتی مبلغ اضافه‌تری را به عنوان شارژ از ساکنین واحدها دریافت کند که تمام این موارد تخلف به حساب می‌آیند.

بهترین و بدترین طبقات برای زندگی در آپارتمان

مسئله‌ای که در آپارتمان نشینی به خصوص در آپارتمان‌های بزرگ‌تر و با تعداد طبقات بیشتر، اهمیت فراوانی پیدا می‌کند، تشخیص و انتخاب بهترین و بدترین طبقه‌های آپارتمان است. نکته این‌جاست که نمی‌توان با قطعیت کامل در مورد این قضیه نظر داد. دلیل این امر هم آن است که بهترین و بدترین طبقه‌ی آپارتمان موضوعی است که تنها با توجه به اولویت‌ها و نیازهای افراد تعیین می‌شود.

اجازه بدهید با بیان چند مثال قضیه را بررسی کنیم. فرض کنید که مهم‌ترین فاکتور شما برای خرید آپارتمان، سکوت و عدم‌ وجود سروصدا باشد. مسئله‌ای که در شهر شلوغی مانند تهران حقیقتا مهم است. بنابراین قطعا با انتخاب طبقات بالاتر به هدف خود خواهید رسید. واضح است که طبقات بالاتر به دلیل دورتر بودن از خیابان و کوچه از سکوت و آرامش بیشتری برخوردار است. هم‌چنین رفت‌وآمد اهالی در طبقات بالاتر کمتر است. نقطه‌ی مقابل، طبقه‌ی اول و طبقات پایینی است. این طبقات در مقایسه با طبقه‌های بالاتر شلوغ‌تر هستند؛ چرا که در مسیر عبور و مرور ساکنین قرار دارند. اوج فاجعه زمانی است که ساختمان آسانسور هم نداشته باشد. در آن صورت راه‌پله‌ها همیشه شلوغ هستند و این قضیه برای ساکنین طبقات پایین‌تر خوشایند نیست.

اما اگر می‌خواهید زندگی در آپارتمان را تجربه کنید، هنگام خرید یا اجاره به وجود یا عدم وجود آسانسور دقت کنید. البته اکنون اکثر ساختمان‌ها دارای آسانسور هستند اما ممکن است برخی از ساختمان‌های قدیمی‌تر هنوز هم بدون آسانسور باشند. بنابراین در صورت عدم وجود آسانسور قطعا انتخاب طبقات پایین‌تر عقلانی‌تر است و با انتخاب طبقات بالاتر دچار مشکلات و سختی‌های زیادی خواهید شد.

اگر از آن دسته افرادی هستید که دوست دارید از ارتفاع بالا و از پنجره‌ی خانه‌تان شهر را ببینید، انتخاب طبقات بالاتر می‌تواند پاسخگوی نیاز شما باشد.

از سویی دیگر طبقات پایین‌تر از لحاظ قیمت خرید یا اجاره، ارزان‌تر هستند و اگر مسائل مالی برای‌تان مهم‌تر است، باید این طبقات را برای زندگی آپارتمان نشینی انتخاب کنید.

اما شاید برای برخی دیگر، مسئله‌ای مثل فشار آب مهم‌تر باشد. طبیعی است که طبقات بالاتر از فشار آب کمتری برخوردارند.

به عنوان تفاوتی دیگر، طبقات بالاتر نسبت به طبقات پایینی گرمایش بهتری دارند. اما این امر فقط برای فصول سرد سال مزیت محسوب می‌شود و در فصول گرم ، باید هزینه‌ی بیشتری برای سرد نگه داشتن هوای خانه‌تان پرداخت کنید.

به طور کلی با توجه به آن‌چه که بیان شد، فاکتورهای متعددی در انتخاب بهترین و بدترین طبقات دخیل هستند که تنها خودتان و با توجه به نیاز و انتظارات‌تان می‌توانید این مورد را بررسی و نهایتا بهترین طبقه را انتخاب کنید.

آپارتمان نشینی با خیالی آسوده

از آپارتمان نشینی بسیار گفتیم. از خوب و بدش، از مشکلاتش، از نحوه‌ی مدیریتش، از هزینه‌ها و حق شارژ و مواردی از این دست. اکنون بیایید مجتمع مسکونی را به منزله‌ی یک شهر کوچک در نظر بگیریم. تصور کنید اگر چند نفر در این شهر به وظایف خود به درستی عمل نکنند، چه هرج‌ومرجی به پا می‌شود. مدیر ساختمان را می‌توان به مثابه شهردار دانست. به این صورت خودتان متوجه خواهید شد که چه وظایف مهمی برای او تعریف شده است. البته گاهی چند نفر به عنوان مدیر انتخاب می‌شوند که این امر تا حدودی منجر به تقسیم بار وظایف می‌شود. اما چرا اکنون که می‌توانیم بسیار آسان‌تر از گذشته به امور و مسائل خود رسیدگی کنیم، یک قدم مثبت برای این کار برنداریم؟

اپلیکیشن آی بیل‌ دینگ دقیقا با همین هدف طراحی شده است. برنامه‌ای که کارها را هم برای مدیران ساختمان و هم برای ساکنین آپارتمان آسان می‌کند.

حساب ‌وکتاب کردن و نگهداری سابقه‌ی دریافت و پرداخت همیشه جزو یکی از مسائلی است که مدیر ساختمان در آن به مشکل می‌خورد. آی بیل دینگ با توجه به این مسئله، امکاناتی در دل خود جای داده است که کم از سیستم‌ حسابداری ندارد. البته سیستمی که کار کردن با آن بسیار آسان است و به راحتی می‌توان از آن استفاده کرد.

همین امر باعث می‌شود بتوان به آسانی گزارش هایی دلخواه از تمام هزینه‌ها و درآمدهای ساختمان به دست آورد. گزارشی که قطعا مدیران ساختمان از آن بسیار استقبال می‌کنند. قبلا در یکی از مقاله ها در مورد شیوه ثبت نام در آی بیل دینگ برایتان نوشته ایم.

آی بیل دینگ حتی برای پرداخت آنلاین هزینه‌ها نیز امکانی را در نظر گرفته است که خیال ساکنین را راحت می‌کند. به صورت کلی آی بیل دینگ فکر همه‌چیز را کرده است و با خدمات و امکاناتی که در اختیار اهالی یک ساختمان قرار می‌دهد، خود نیز به یکی از همسایه‌های شما تبدیل خواهد شد. همسایه‌ای که حضورش نعمتی برای ساختمان شماست.

سخن پایانی

آپارتمان نشینی ابعاد گسترده‌ای دارد و نیازمند ملزوماتی است. این سبک زندگی به خصوص در شهرهای بزرگی نظیر تهران، نسبت به زندگی در خانه‌های شخصی سبک و سیاق متفاوتی دارد که تا حدودی به آن‌ها پرداختیم.

هریک از ما، زمانی از قیل و قال روزهای کاری، از خیابان‌های شلوغ و ترافیک‌های سرسام آور، از مشکلات و دغدغه‌های زندگی به ستوه می‌آییم و خانه تنها پناهگاه‌مان است. چه بهتر که در حفظ آرامش و امنیت این ملجا بکوشیم و سرپناهی مطمئن برای خود و خانواده‌ی خود تامین کنیم.